19 MAYIS!..

Bir haftadır, duygularım, düşüncelerim, aklım karmakarışık..
Benim için ve bir çok insan için;
Gördüklerim, duyduklarım, öğrendiklerim,anlaması ve inanılması olanaksız durumlar..
Söylenebilecek çok söz var, söylenen sözler bir o kadar da anlamsız...

 Atılan tokatlar... 
Vurulan tekmeler... 
"işin fıtratında var" diyen boşbakan...

 Evladını yitiren anaların,
 Babasını yitiren evlatların, 
 Evinin direğini yitiren kadınların acıları, çığlık olup yükselirken,
 düğünlere katılıp, kutlama mesajları yayınlamakta bir sakınca görmeyen "devlet büyükleri"... 

Gördük ki:

 DUYARSIZ
 İNSAFSIZ...
SAYGISIZ...
TERBİYESİZ...
UTANMAZ...
ARLANMAZ...
ANLAYIŞ YOKSUNU...   İnsanlar topluluğu olmuşuz...

Öfkeliyim...
Kızgınım...  
Çok çok üzgünüm... 
Bir şeyleri kutlamak gelmiyor içimden... 
Kutlamak değil; hatırlamak ve unutmamak zamanıdır;



NOT:Yukarıdaki "Bir şeyleri kutlamak gelmiyor içimden... 
Kutlamak değil; hatırlamak ve unutmamak zamanıdır" sözlerimin yeterince açık olmadığını farkettim.Bu nedenle güncelleme yapma gereği duyarak aşağıdaki açıklamayı ekliyorum:
Her gün gençlerini yitiren bir ülkede, gençlere armağan edilmiş, bayram sevinciyle kutlanması gereken bu günde, sevinçlerimizi kursağımızda bırakan acıları bir daha yaşamamayı dilemek yeterli değildir.
19 Mayıs 1919' da başlatılan mücadeleyi ve kahramanlarını minnetle anmak ve hatırlamak, verilen mücadeleyi anlamak özellikle bu günlerde önemlidir, şarttır. Ne yazık ki bayram coşkusu ve sevinci içinde kutlama yapmak mümkün değildir.
Yaşanan acıları ise unutmamak ve daima hatırlamak gerekir ki bir daha yaşanmaması için gösterilen çabalar sürdürülür ve sürekli olur umarım!